Weekend!

Lieve allemaal,

Hierbij alweer het tweede verhaal over de afgelopen dagen. Woensdag was niet zo een bijzondere dag en hebben we weer een ronde over de afdeling gedaan. Dat komt omdat ze normaal gesproken op woensdag polikliniek doen, maar wegens de staking hadden ze alle zorg voor patienten van buitenaf en die niet dringend was gestopt. Hetzelfde gold voor donderdag, de dag waarop mijn team in de 'family planning' kliniek spreekuur zou houden. Daarom had ik woensdag gevraagd of ik donderdag misschien naar de 'labour ward' (de plaats waar vrouwen bevallen) kon gaan. Dat was prima, dus donderdag na de morning meeting ben ik daar naartoe gegaan. Als gevolg van de staking waren hier echter ook niet veel patiënten. Dit deel van het ziekenhuis functioneerde nog wel, maar veel patiënten dachten waarschijnlijk van niet, waardoor ze thuis bleven of naar een privé kliniek gingen. Dat was erg jammer. Uiteindelijk waren we daar met 3 stage studenten, want anderen kwamen hier ook naartoe omdat dit de enige plaats in het ziekenhuis leek waar nog echt iets gebeurde. Daar heb ik twee keizersnedes gezien! Heel cool om dat een keertje in het echt te zien. Waar er 's ochtends helemaal geen patiënten waren kwamen er later in de ochtend toch nog 2 vrouwen waarvan een een tweeling zou verwachten. Zo een bevalling duurt natuurlijk erg lang, dus hebben we maar veel met elkaar gekletst. Uiteindelijk besloten we te gaan lunchen en na de lunch terug te komen. Toen we er in de middag waren zat er nog weinig schot in de zaak dus hebben we weer met wat artsen gekletst. Uiteindelijk beviel de mevrouw die de tweeling verwachtte van de eerste heel erg snel op het bed waarop ze wachtte. Die hadden we (Sarah en ik, wij waren de enige die daar nog waren) dus net gemist. Daarna hielpen ze deze mevrouw naar het bevallingen bed met van die steunen voor de benen. Daar moest ze even persen en kwam de volgende baby al. Dat ging dus ineens erg snel. De andere mevrouw heeft uiteindelijk een keizersnede gekregen. Toen waren er geen patienten meer, dus gingen we maar terug naar onze kamer. Vrijdag om 11 uur vertrokken we voor de weekend trip! We waren met z'n vijftienen dus een leuke groep! We hadden een privé minibusje en een Ghanese jongen die op de campus werkt en veel contact met de IFMSA commissie van hier heeft (via hen is deze stage), ging mee met ons. We reden eerst 3 uur naar een monkey sanctuary. Daar maakten we een wandeling door het bos waarin twee groepen apen leven. We hadden bananen gekocht en konden ze zo bananen voeren, het was erg grappig! Hierna moesten we nog iets meer dan 3 uur rijden voordat we in Mole National Park aankwamen. Na heel wat administratief werk bij de ingang van het park konden we naar binnen en naar ons hotel. Het was een mooi hotel en voor wat wij nu gewend zijn in het hostel enorm luxe. 's Avonds hebben we nog gekletst en zijn daarna gaan slapen, want de volgende ochtend om 7 uur gingen we de wandel safari doen. Twee uur hebben we door het park gewandeld en heel veel antilopes, vogels en apen gezien. Tot slot vonden we eindelijk de olifanten waarnaar we op zoek waren! Heel cool en ze waren heel erg dichtbij. Nadat we hadden ontbeten reden we naar een ander dorpje waar we een kanotocht gingen maken. Het waren niet echt kano's, en we konden niet zelf peddelen, maar het was wel mooi in de natuur. Helaas hebben we geen dieren gezien tijdens deze boottocht. Aansluitend gingen we naar Larabanga, een dorpje met de oudste moskee van Ghana en misschien wel west-afrika. Aangezien Ghana niet zo toeristisch is, was het hier ook totaal niet toeristisch en net als bij de monkey sanctuary waren wij de enige toeristen. We kregen een soort van rondleiding door het dorpje en over de moskee. Helaas konden we er niet in, want omdat het zo speciaal is mag dat alleen als je islamitisch bent en eigenlijk gaan alleen de ouderen mensen uit het dorp die moskee in. Gedurende de hele rondleiding kwamen er kleine kinderen op ons af die onze hand vast wilden houden. Het was ontzettend schattig. Eerst waren ze een beetje schuw voor foto's etc, maar na een tijdje gingen ze zelfs poseren. Het was zo schattig! De moskee was niet heel indrukwekkend ofzo, maar het was natuurlijk vooral een heel erg oude moskee. Het dorpje was wel cool om te zien omdat het echt authentiek een kijkje gaf en je alle vrouwen bezig zag met koken en wassen. 's Middags konden we lekker chillen en zwemmen in het zwembad! Het was heerlijk om even te zwemmen en van het mooie uitzicht te genieten. De volgende dag gingen we na het ontbijt meteen weg, dus om 8 uur in de morgen. We reden 5 uur naar Paga (dat ligt tegen de grens met Burkina Faso aan). Daar hebben we krokodillen gezien. Ze leven daar in twee meren in dat dorpje en de mensen geloven dat het familieleden zijn. Als je betaalt en een paar kippen koopt roepen ze ze en komen ze uit het water. Het was wel grappig om ineens al die dieren uit het water te zien komen. Daarna konden we allemaal met een krokodil op de foto. Eerst vond ik het een beetje eng, maar aangezien er bij de 5 mensen voor mij niets gebeurd was ben ik ook maar naast de krokodil gaan zitten voor de foto ;). Vervolgens hebben we ergens geluncht en reden we in 9 uur weer terug naar Kumasi waar we dus rond 00:30 waren. Het was echt superlang in het busje dus die dag. Helaas was het busje ook niet zo comfortabel als de luxe bus van Accra naar Kumasi, dus de laatste paar uur deed alles pijn ;). Uiteindelijk waren we dan weer terug en konden we lekker slapen in een bed!

Vanmorgen was ik om 8:30 weer in het ziekenhuis. Er was echter geen morning meeting en iedereen liep een beetje verdwaasd rond. Het hoofd van de obstetrie en gynaecologie hield een soort van toespraak over de staking. Het gaat hen vooral om de 'conditions of service'. Bij de politie, brandweer, douane, etc hebben werknemers en hun gezin namelijk automatisch een zorgverzekering. Alleen artsen (die ook voor de overheid werken) hebben dat niet. Zij vinden dat daar verandering in moet komen. Natuurlijk is het ook een beetje voor het feit dat ze al 11 maanden geen salaris hebben gehad, maar de 'conditions of service' zijn voor hen erg belangrijk en ze willen deze zekerheid voor de toekomst. Sinds vrijdag is daarom spoedeisende zorg gesloten. Ik heb gehoord van een van de anderen die vandaag bij traumatologie was dat er wel 2 a 3 dokters zijn die niet staken en zij werken dus wel en echte spoedgevallen behandelen zij, maar de andere dokters werken niet. Hetzelfde geldt voor de labour ward die nu ook gesloten is. Vrouwen die van buiten het ziekenhuis komen en dus niet al eerder zijn opgenomen kunnen hier niet meer bevallen. Als het zo door gaat dan gaan ze donderdag of vrijdag het hele ziekenhuis sluiten. Dat wil zeggen dat de zusters blijven, maar de dokters niet meer naar het werk komen en ze geen nieuwe patiënten opnemen. Nu al zijn er veel patiënten naar huis gestuurd en er de laatste week geen nieuwe bij gekomen, daarom is het op alle afdelingen erg leeg. Aangezien er in de ochtend nog niemand van mijn team was en ook niemand van het team van Sarah gingen wij met Claudia mee. Iemand van haar team bracht ons naar de neonatale afdeling en daar hebben we veel dossiers gelezen, gekletst met dokters en met moeders. Ik heb ook twee heel schattige baby'tjes vastgehouden! Gelukkig gaan ze deze afdeling niet sluiten wegens de staking, want het is de enige neonatale afdeling in de hele regio. Dus misschien dat we hier wel vaker naartoe gaan als er niets meer te beleven valt in de rest van het ziekenhuis!

Ik hoop eigenlijk dat de staking zo snel mogelijk over zal zijn, omdat het deze stage voor mij toch wat interessanter maakt... Helaas hebben wij daar geen invloed op...

Ik vermaak mij hier dus wel! Het is heel gezellig met alle andere studenten. Soms is het in het ziekenhuis een beetje saai en ik vrees dat het met de staking die voort duurt alleen maar erger gaat worden, maar dan moeten we maar leuke dingen hier in de omgeving gaan doen. Iedereen van ons heeft er mee te maken, dus als er niets te doen is zijn we allemaal 'vrij'.

Liefs, Pien