2e week en weekend aan de kust
Door: Pien
Blijf op de hoogte en volg Pien
17 Augustus 2015 | Ghana, Kumasi
Lieve allemaal,
Even een update uit Ghana! Ik zal beginnen met de rest van vorige week. Iedere ochtend gingen we naar het ziekenhuis tussen 8:30 en 9:00. Dit omdat er toch geen morning meeting was en het dus niet veel nut had er precies om half 9 te zijn. Sowieso duurt alles hier lang, dus als we gaan ontbijten bij het soort van restaurantje waar we ook lunchen kun je daar gerust 30-45 minuten voor uit trekken. Alles duurt een eeuwigheid, maar dat is Ghana. Dinsdag, woensdag en donderdag waren eigenlijk een beetje hetzelfde. Elke dag begonnen we met informeren of er nog iets op de planning stond qua een keizersnede of iets dergelijks en dit was nooit zo. Aangezien er vrijwel geen dokters naar het ziekenhuis kwamen bleven Claudia, Sarah vaak samen omdat er toch niemand van ons 'eigen team' was. We hebben een groot deel van deze dagen op de neonatale afdeling doorgebracht omdat daar dus nog patienten zijn. De artsen kennen ons nu daar ook en vinden het niet erg dat we daar zijn. Soms is het er wel erg druk met alle huilende baby's en alle moeders die er borstvoeding zitten te geven! Daarnaast is het zo warm daar door hittelampen etc. Goed voor de baby's, maar slecht voor ons ;). Soms vond ik het echter wel een beetje saai op de neonatale afdeling om alleen maar dossiers te lezen. Zeker als ze geen tijd voor ons hadden om dingen uit te leggen etc. en druk waren. Ik ben dus ook nooit 's middags na de lunch nog terug gegaan.
Over de lunch zal ik ook wat vertellen. We eten altijd lunch op het terrein waar ook de studenthostels staan. Dat is dus 3 minuten van het ziekenhuis. We hebben allemaal een lijst, want de lunch is zegmaar inclusief bij onze stage. Daarop teken je dan af en kies je wat je wilt hebben. Ze hebben 6 gerechten: Palava (rijst met iets met spinazie en op internet heb ik gelezen ook ei, maar dat proef ik niet), Jollof (fried rice met een sausje, soort van nasi met minder groente), Red red (bonen in een sausje met plantain (soort van banaan)), Waakye (bonen en rijst mengsel), Fufu en Banku (twee lokale gerechten. Het is een soort van deegbal die niet helemaal gaar is in een bruine saus. Het verschil tussen de twee is dat de deegbal bij de ene uit plantain bestaat en bij de ander uit mais heb ik mij laten vertellen. Ik vind het er zelf in ieder geval onsmakelijk uit zien ;). De palava is mijn favoriet en de jollof is ook lekker. De andere dingen heb ik alleen geproefd van iemand anders, want ik houd niet zo van bonen en die banku en fufu zien er niet uit. Ach, zo erg is het niet om beetje hetzelfde te eten, want eigenlijk is er sowieso weinig variatie in de Ghanese keuken, dus ik ben er nu wel aan gewend. De palava is in dat restaurantje ook het enige gerecht dat echt smaak heeft zonder dat het pittig is. De rest is altijd gewoon pittig en dan proef je alleen dat.
Vorige week ben ik ook naar de markt gegaan om stof te kopen voor een jurk! Ze hebben hier zo veel!! Niet normaal en alles in vrolijke kleuren, echt iets voor mij :). Daarna heb ik de stof naar de kleermaker gebracht waar anderen al waren geweest voor een jurk!
Vrijdagmorgen zijn we vertrokken richting Cape Coast. Op weg daar naartoe stopten we bij Kakum national park. Een regenwoud waarin ze een canopy walk hebben. Dus 7 hangbruggen door de toppen van de hoogste bomen. Aangezien het regenwoud was waren die bomen dus echt heel erg hoog! Het was echt supervet om daar te lopen en soms was het zo begroeid met kleinere bomen dat je de grond niet eens kon zien. Helaas regende het op een gegeven moment best wel hard, maar op zich was dat wel toepasselijk in het regenwoud ;). Na een lunch daar gingen we naar Cape Coast waar we het Cape Coast castle hebben bezocht. Hier kregen we een rondleiding van een goede gids die veel wist en luid en duidelijk sprak :). Het was onwijs interessant en indrukwekkend om een echt slavenkasteel te zien. Niet voor te stellen hoe het er toen aan toe ging zeg. Na het kasteel gingen we op weg voor het laatste deel van onze reis naar Busua. Een klein dorpje waar wij zouden verblijven aan het strand. We sliepen in kleine hutjes 5 meter van het strand en je hoorde de zee dus de hele tijd! Dat was erg mooi :). De volgende ochtend ging ik eerst met een paar anderen kijken bij de vis die een stukje verder vanuit de bootjes op het strand werd gelegd. De vissers hadden onwijs veel tonijn gevangen en het hele dorp komt dan vis kopen. Ook lagen er een paar haaien op het strand die gevangen waren!
Toen we terug waren hebben we ontbijt besteld en zijn we gaan wandelen. Aangezien alles hier heel lang duurt kun je gerust 30 minuten wegblijven en nog steeds 15 minuten moeten wachten op je eten. Ze hadden wel overheerlijke pancakes, dus dat maakte een hoop goed! Na een beetje zwemmen en chillen op het strand gingen we 's middags surfen! We hadden een les van 1,5 uur en mochten het daarna nog zelf 30 minuten proberen! Het was echt heel leuk om te doen, alleen heb ik geen talent voor surfen ;). Helaas was het de hele dag niet heel zonnig en heeft het zelfs geregend, maar dat was toen wij aan het surfen waren, dus dat is toch iets minder erg.
's Avonds was er een kampvuur gemaakt en zaten we lekker op het strand te relaxen.
Zondag na een rustig ochtendje gingen we weer op weg terug met een stop in Cape Coast om daar nog even door heen te lopen en te lunchen. De bus was een beetje kapot en onderweg moesten we 3 keer even stoppen, maar uiteindelijk haalden we Cape Coast. Daar ging de chauffeur met de bus naar de garage terwijl wij aan het lunchen waren. Cape Coast is duidelijk toeristischer, want er waren relatief veel blanken in het restaurantje. Na de lunch klommen we omhoog naar 1 van de 2 forten van Cape Coast. Daar woont nu een gezin in en voor een donatie gaf ze ons een rondleiding. Het was cool omdat het relatief hoog was en we dus over heel Cape Coast konden uitkijken.
Na de lunch was de bus gemaakt en konden we weer terug naar Kumasi! Daar waren we rond 20:30, dus dat was een betere tijd dan vorig weekend ;). Al met al was het een heel geslaagd weekend!
Vandaag zijn we weer naar het ziekenhuis geweest. Er waren echter slechts 2 house officers en verder niet een soort van dokter. Op de afdeling waar vrouwen met zwangerschapscomplicaties liggen, lag zelfs maar 1 vrouw. Die zich natuurlijk onwijs eenzaam voelde wat ik wel kan begrijpen.
Vrijdag was er een meeting in Accra over de staking. Daarin werd besloten de staking te continueren. Zondag was er een bericht dat de overheid een draft version van conditions of service had afgegeven voor de artsen. Echter zijn de onderhandelingen vanmorgen weer gestopt, omdat de overheid niet wil onderhandelen als de dokters blijven staken. Ik heb dus geen idee of er snel een einde aan gaat komen. Als je het aan de artsen vraagt verwachten zij geen einde deze week en misschien volgende week of de week daarna.... We will see....
Aangezien er vandaag ook niets op de planning stond qua operaties of iets dergelijks ben ik eerst door het ziekenhuis gaan lopen om iets meer te zien. Alle afdelingen zijn heel erg leeg, behalve de neonatale en kinder afdeling. Dat is omdat die nog wel volledig functioneren en patienten die echt opgenomen moeten worden opnemen. Ik schat dat er misschien 150 patienten in het ziekenhuis liggen. Dat is niets in vergelijking met wat het kan zijn!
Deze morgen was een van de house officers uit Claudia haar team er en hij heeft ons wat uitgelegd over de enige patient van het team, de vrouw op de afdeling met zwangerschapscomplicaties. Dat was interessant. Daarna probeerde hij voor ons te regelen dat we mee konden lopen op de kinderafdeling. Echter hadden we daarvoor toestemming nodig van het hoofd van die afdeling en die was vanwege de stakingen niet in de stad. Dus misschien komt dat later nog. Vervolgens hebben we een uurtje gekeken bij de wond verzorging van de wonden van de keizersnedes. Dat was wel interessant en in ieder geval iets nieuws. Daarna zijn we naar de neonatale afdeling gegaan waar we weer wat dossiers hebben gelezen. Het was er onwijs druk aangezien ze alle baby's die normaal in 3 ruimtes liggen hadden verplaatst naar 1 ruimte om de andere 2 schoon te kunnen maken. Dat is het enige positieve van de staking, namelijk dat ze alles een keer echt goed schoonmaken, dus alle matrassen, bedden etc worden van hun plaats gehaald.
Ik hoop heel erg dat de stakingen snel over zijn. Nu moeten we telkens op zoek gaan naar iets interessants en eigenlijk is dat er niet echt. Daarnaast zijn we dan met zo veel op dezelfde plek dat dat communcatie met dokters etc. ook niet echt makkelijker maakt. Bovendien vind ik het heel gek om een week niemand van mijn 'eigen team' gezien te hebben. Niet dat ik dat zeker weet, want ik herken wellicht maar 1 persoon, degene aan wie ik een soort van ben gekoppeld, maar toch voelt dat vreemd. Soms schijnen ze wel naar het ziekenhuis gekomen te zijn afgelopen week, maar dat is dan om even naar de patienten uit het team te kijken en dat waren er twee. Af en toe ben ik wel naar ze op zoek gegaan, maar ik denk dat ik ze telkens ben misgelopen. Ik hoop dat het geen problemen op levert met mijn certificaat ofzo, want ik kan er ook niets aan doen dat zij er niet zijn. De kans dat ik 'mijn houseofficer' zie is het grootst op vrijdag, omdat ze dan dienst hebben en in shifts in het ziekenhuis zijn, maar ik ben er elke vrijdag niet in verband met onze uitstapjes....
Vanmiddag heb ik mijn jurk opgehaald bij de kleermaker! Hij is heel mooi geworden en ik ben er erg blij mee! Ik heb ook een rokje van dezelfde stof, want ik had 3 yards gekocht omdat de jurken van de andere meiden 3 yards nodig hadden. Ik wilde echter een ander model en daarvoor had ze maar 2 yard nodig. Daarom heb ik maar van de rest een rokje laten maken, want ik had de stof al gekocht dus anders was dat ook zonde!
Aangezien ik de meeste foto's heb gemaakt met het fototoestel en die niet kan toevoegen hier hoop ik dat het lukt om een paar foto's van mijn telefoon toe te voegen!
Liefs,
Pien
Even een update uit Ghana! Ik zal beginnen met de rest van vorige week. Iedere ochtend gingen we naar het ziekenhuis tussen 8:30 en 9:00. Dit omdat er toch geen morning meeting was en het dus niet veel nut had er precies om half 9 te zijn. Sowieso duurt alles hier lang, dus als we gaan ontbijten bij het soort van restaurantje waar we ook lunchen kun je daar gerust 30-45 minuten voor uit trekken. Alles duurt een eeuwigheid, maar dat is Ghana. Dinsdag, woensdag en donderdag waren eigenlijk een beetje hetzelfde. Elke dag begonnen we met informeren of er nog iets op de planning stond qua een keizersnede of iets dergelijks en dit was nooit zo. Aangezien er vrijwel geen dokters naar het ziekenhuis kwamen bleven Claudia, Sarah vaak samen omdat er toch niemand van ons 'eigen team' was. We hebben een groot deel van deze dagen op de neonatale afdeling doorgebracht omdat daar dus nog patienten zijn. De artsen kennen ons nu daar ook en vinden het niet erg dat we daar zijn. Soms is het er wel erg druk met alle huilende baby's en alle moeders die er borstvoeding zitten te geven! Daarnaast is het zo warm daar door hittelampen etc. Goed voor de baby's, maar slecht voor ons ;). Soms vond ik het echter wel een beetje saai op de neonatale afdeling om alleen maar dossiers te lezen. Zeker als ze geen tijd voor ons hadden om dingen uit te leggen etc. en druk waren. Ik ben dus ook nooit 's middags na de lunch nog terug gegaan.
Over de lunch zal ik ook wat vertellen. We eten altijd lunch op het terrein waar ook de studenthostels staan. Dat is dus 3 minuten van het ziekenhuis. We hebben allemaal een lijst, want de lunch is zegmaar inclusief bij onze stage. Daarop teken je dan af en kies je wat je wilt hebben. Ze hebben 6 gerechten: Palava (rijst met iets met spinazie en op internet heb ik gelezen ook ei, maar dat proef ik niet), Jollof (fried rice met een sausje, soort van nasi met minder groente), Red red (bonen in een sausje met plantain (soort van banaan)), Waakye (bonen en rijst mengsel), Fufu en Banku (twee lokale gerechten. Het is een soort van deegbal die niet helemaal gaar is in een bruine saus. Het verschil tussen de twee is dat de deegbal bij de ene uit plantain bestaat en bij de ander uit mais heb ik mij laten vertellen. Ik vind het er zelf in ieder geval onsmakelijk uit zien ;). De palava is mijn favoriet en de jollof is ook lekker. De andere dingen heb ik alleen geproefd van iemand anders, want ik houd niet zo van bonen en die banku en fufu zien er niet uit. Ach, zo erg is het niet om beetje hetzelfde te eten, want eigenlijk is er sowieso weinig variatie in de Ghanese keuken, dus ik ben er nu wel aan gewend. De palava is in dat restaurantje ook het enige gerecht dat echt smaak heeft zonder dat het pittig is. De rest is altijd gewoon pittig en dan proef je alleen dat.
Vorige week ben ik ook naar de markt gegaan om stof te kopen voor een jurk! Ze hebben hier zo veel!! Niet normaal en alles in vrolijke kleuren, echt iets voor mij :). Daarna heb ik de stof naar de kleermaker gebracht waar anderen al waren geweest voor een jurk!
Vrijdagmorgen zijn we vertrokken richting Cape Coast. Op weg daar naartoe stopten we bij Kakum national park. Een regenwoud waarin ze een canopy walk hebben. Dus 7 hangbruggen door de toppen van de hoogste bomen. Aangezien het regenwoud was waren die bomen dus echt heel erg hoog! Het was echt supervet om daar te lopen en soms was het zo begroeid met kleinere bomen dat je de grond niet eens kon zien. Helaas regende het op een gegeven moment best wel hard, maar op zich was dat wel toepasselijk in het regenwoud ;). Na een lunch daar gingen we naar Cape Coast waar we het Cape Coast castle hebben bezocht. Hier kregen we een rondleiding van een goede gids die veel wist en luid en duidelijk sprak :). Het was onwijs interessant en indrukwekkend om een echt slavenkasteel te zien. Niet voor te stellen hoe het er toen aan toe ging zeg. Na het kasteel gingen we op weg voor het laatste deel van onze reis naar Busua. Een klein dorpje waar wij zouden verblijven aan het strand. We sliepen in kleine hutjes 5 meter van het strand en je hoorde de zee dus de hele tijd! Dat was erg mooi :). De volgende ochtend ging ik eerst met een paar anderen kijken bij de vis die een stukje verder vanuit de bootjes op het strand werd gelegd. De vissers hadden onwijs veel tonijn gevangen en het hele dorp komt dan vis kopen. Ook lagen er een paar haaien op het strand die gevangen waren!
Toen we terug waren hebben we ontbijt besteld en zijn we gaan wandelen. Aangezien alles hier heel lang duurt kun je gerust 30 minuten wegblijven en nog steeds 15 minuten moeten wachten op je eten. Ze hadden wel overheerlijke pancakes, dus dat maakte een hoop goed! Na een beetje zwemmen en chillen op het strand gingen we 's middags surfen! We hadden een les van 1,5 uur en mochten het daarna nog zelf 30 minuten proberen! Het was echt heel leuk om te doen, alleen heb ik geen talent voor surfen ;). Helaas was het de hele dag niet heel zonnig en heeft het zelfs geregend, maar dat was toen wij aan het surfen waren, dus dat is toch iets minder erg.
's Avonds was er een kampvuur gemaakt en zaten we lekker op het strand te relaxen.
Zondag na een rustig ochtendje gingen we weer op weg terug met een stop in Cape Coast om daar nog even door heen te lopen en te lunchen. De bus was een beetje kapot en onderweg moesten we 3 keer even stoppen, maar uiteindelijk haalden we Cape Coast. Daar ging de chauffeur met de bus naar de garage terwijl wij aan het lunchen waren. Cape Coast is duidelijk toeristischer, want er waren relatief veel blanken in het restaurantje. Na de lunch klommen we omhoog naar 1 van de 2 forten van Cape Coast. Daar woont nu een gezin in en voor een donatie gaf ze ons een rondleiding. Het was cool omdat het relatief hoog was en we dus over heel Cape Coast konden uitkijken.
Na de lunch was de bus gemaakt en konden we weer terug naar Kumasi! Daar waren we rond 20:30, dus dat was een betere tijd dan vorig weekend ;). Al met al was het een heel geslaagd weekend!
Vandaag zijn we weer naar het ziekenhuis geweest. Er waren echter slechts 2 house officers en verder niet een soort van dokter. Op de afdeling waar vrouwen met zwangerschapscomplicaties liggen, lag zelfs maar 1 vrouw. Die zich natuurlijk onwijs eenzaam voelde wat ik wel kan begrijpen.
Vrijdag was er een meeting in Accra over de staking. Daarin werd besloten de staking te continueren. Zondag was er een bericht dat de overheid een draft version van conditions of service had afgegeven voor de artsen. Echter zijn de onderhandelingen vanmorgen weer gestopt, omdat de overheid niet wil onderhandelen als de dokters blijven staken. Ik heb dus geen idee of er snel een einde aan gaat komen. Als je het aan de artsen vraagt verwachten zij geen einde deze week en misschien volgende week of de week daarna.... We will see....
Aangezien er vandaag ook niets op de planning stond qua operaties of iets dergelijks ben ik eerst door het ziekenhuis gaan lopen om iets meer te zien. Alle afdelingen zijn heel erg leeg, behalve de neonatale en kinder afdeling. Dat is omdat die nog wel volledig functioneren en patienten die echt opgenomen moeten worden opnemen. Ik schat dat er misschien 150 patienten in het ziekenhuis liggen. Dat is niets in vergelijking met wat het kan zijn!
Deze morgen was een van de house officers uit Claudia haar team er en hij heeft ons wat uitgelegd over de enige patient van het team, de vrouw op de afdeling met zwangerschapscomplicaties. Dat was interessant. Daarna probeerde hij voor ons te regelen dat we mee konden lopen op de kinderafdeling. Echter hadden we daarvoor toestemming nodig van het hoofd van die afdeling en die was vanwege de stakingen niet in de stad. Dus misschien komt dat later nog. Vervolgens hebben we een uurtje gekeken bij de wond verzorging van de wonden van de keizersnedes. Dat was wel interessant en in ieder geval iets nieuws. Daarna zijn we naar de neonatale afdeling gegaan waar we weer wat dossiers hebben gelezen. Het was er onwijs druk aangezien ze alle baby's die normaal in 3 ruimtes liggen hadden verplaatst naar 1 ruimte om de andere 2 schoon te kunnen maken. Dat is het enige positieve van de staking, namelijk dat ze alles een keer echt goed schoonmaken, dus alle matrassen, bedden etc worden van hun plaats gehaald.
Ik hoop heel erg dat de stakingen snel over zijn. Nu moeten we telkens op zoek gaan naar iets interessants en eigenlijk is dat er niet echt. Daarnaast zijn we dan met zo veel op dezelfde plek dat dat communcatie met dokters etc. ook niet echt makkelijker maakt. Bovendien vind ik het heel gek om een week niemand van mijn 'eigen team' gezien te hebben. Niet dat ik dat zeker weet, want ik herken wellicht maar 1 persoon, degene aan wie ik een soort van ben gekoppeld, maar toch voelt dat vreemd. Soms schijnen ze wel naar het ziekenhuis gekomen te zijn afgelopen week, maar dat is dan om even naar de patienten uit het team te kijken en dat waren er twee. Af en toe ben ik wel naar ze op zoek gegaan, maar ik denk dat ik ze telkens ben misgelopen. Ik hoop dat het geen problemen op levert met mijn certificaat ofzo, want ik kan er ook niets aan doen dat zij er niet zijn. De kans dat ik 'mijn houseofficer' zie is het grootst op vrijdag, omdat ze dan dienst hebben en in shifts in het ziekenhuis zijn, maar ik ben er elke vrijdag niet in verband met onze uitstapjes....
Vanmiddag heb ik mijn jurk opgehaald bij de kleermaker! Hij is heel mooi geworden en ik ben er erg blij mee! Ik heb ook een rokje van dezelfde stof, want ik had 3 yards gekocht omdat de jurken van de andere meiden 3 yards nodig hadden. Ik wilde echter een ander model en daarvoor had ze maar 2 yard nodig. Daarom heb ik maar van de rest een rokje laten maken, want ik had de stof al gekocht dus anders was dat ook zonde!
Aangezien ik de meeste foto's heb gemaakt met het fototoestel en die niet kan toevoegen hier hoop ik dat het lukt om een paar foto's van mijn telefoon toe te voegen!
Liefs,
Pien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
