Laatste weekend!
Door: Pien
Blijf op de hoogte en volg Pien
25 Augustus 2015 | Ghana, Kumasi
Lieve allemaal,
Gister is het er helaas niet van gekomen, maar vandaag zal ik jullie weer mijn belevenissen van de afgelopen dagen vertellen! Vrijdag gingen we heel vroeg (5 uur in de ochtend) op weg naar de botanische tuinen van Aburi. Dit was dik 3 uur rijden over enkele zeer hobbelige wegen. De tuinen waren niet bijzonder mooi vond ik, maar er waren wat bijzondere bomen waarover onze gids ons kon vertellen. In ieder geval was het er mooi groen en konden we even lekker uit de bus om de benen goed te strekken. Na de stop bij de tuinen vervolgden we onze weg naar de plek waar we gingen lunchen. Dit was aan een rivier die uit komt in het lake volta en hier zouden we de nacht van zaterdag op zondag ook slapen. Na de lunch moesten we nog 5 uur rijden naar onze accommodatie voor die nacht vlak bij de Wli falls. De wegen in dit deel van Ghana zijn heel slecht heb ik gemerkt want het was 5 uur hobbelen. Voordat de echte hobbeltocht begon moesten we nog wel de rivier oversteken. Er is een brug maar die zijn ze al 1,5 jaar aan het renoveren dus moesten we met de pont. Het was best een grote pont voor een heel klein stukje maar zo kunnen er lekker veel minibusjes tegelijkertijd op. Natuurlijk staat er dan een rij van wachtende auto's voor de pont en daar weten ze hier wel raad mee, want overal waren verkopers. Ik heb ze eerder bij tolhuisjes gezien langs de weg, maar hier waren het er zo veel, echt verbazingwekkend. Met hun goederen op hun hoofd gaan ze langs alle raampjes van alle voertuigen en vragen of je iets wil kopen. Ze verkopen nootjes, plantain chips (soort van banaan, maar niet zo zoet), gedroogde visjes, ander eten waarvan ik niet zo goed weet wat het is, water, ijsjes, zonnebrillen en ga zo maar door. Zeker als er een busje is met 'obruni's' komen ze daar allemaal op af. Op deze manier vermaakten we ons wel terwijl we daar stonden te wachten en kon iedereen zonder er moeite voor te hoeven doen koud water of iets dergelijks kopen.
Toen we rond half negen eindelijk bij ons hotel waren was iedereen best wel moe van de lange reis en het vroege opstaan. Slapen in het busje was namelijk wel erg lastig door de slechte wegen ;). Na een lekkere (wel ook hier koude) douche ging ik slapen in een heel lekker bed! De volgende ochtend zaten we half 9 alweer aan het ontbijt. Daarna liepen we vanuit het hotel zo naar het beginpunt van de wandeling naar de Wli falls. Er zijn twee watervallen. De hoge en de lage. Wij besloten ze allebei te bezichtigen. Naar de lage watervallen was het 45 minuten. Naar de hoge was het vervolgens nog een uur zei onze gids. Meestal loop ik wel snel en dus duurt het minder lang, maar dit uur was in het tempo van onze gids en die rende zo ongeveer omhoog! Het was duidelijk dat lang niet iedereen naar de hoge watervallen ging, want het pad had vaak hindernissen als omgevallen bomen of grote hoogteverschillen waardoor je echt moest klauteren. Daarnaast had ik alleen sneakers zonder enig profiel, dus dit maakte de wandeling een uitdaging ;). Eindelijk boven gekomen was iedereen bezweet door de hitte en vooral de vochtigheidsgraad. Een paar van ons gingen zwemmen, maar alle meisjes besloten te wachten tot de lagere watervallen, want door de wind hadden we het vrij snel koud met onze bezwete lichamen. De terugweg was dezelfde route die dus erg steil naar beneden liep nu. Daarna hebben we gezwommen bij de lagere watervallen wat heel chill was. Na de verfrissende duik hebben we wat gegeten in het hotel waar we die nacht hadden geslapen. Daarna zijn we weer op pad gegaan voor het eerste deel van onze terugweg. Wederom hebben we lekker een aantal uur gehobbeld in ons busje terwijl we genoten van de mooie natuur en zonsondergang achter de bergen. Aangekomen in ons tweede hotel waren wij een beetje teleurgesteld over hoe het eruit zag en wat we moesten betalen. We hadden namelijk al betaald de dag ervoor toen we daar hadden geluncht en zagen nu pas hoe het eruit zag. Iemand van hier regelt het telkens voor ons en hij was ook mee, maar we vonden het toch wel vreemd dat we zoveel moesten betalen voor een mini kamer met 2 extra matrasjes. Daarom vroeg ik hem hoeveel de prijs was voor een kamer en voor losse matrassen. We hebben met een groot deel van onze groep een discussie gevoerd waarbij het er uiteindelijk op neer kwam dat wij te veel hadden betaald. Daarom kregen we de volgende ochtend nog wat geld terug, wat natuurlijk erg fijn was :). Zondagochtend zijn we naar een 'beachclub' gegaan op 10 minuutjes afstand van het hotel. De club had een zwembad, volleybalveld, zitgelegenheden, zand en bootjes die voeren op de rivier. De naam 'beachclub' klopt natuurlijk niet helemaal, want het was niet aan zee en je kon niet echt de rivier in vanaf daar maar het was er wel heel lekker vertoeven. Eind van de ochtend hebben we nog een tochtje gemaakt met de boot over de rivier en na een lunch daar begonnen we aan onze terugreis.
Uiteindelijk waren we dan weer terug in Kumasi! Echter hadden Claudia, Sarah en ik geen kamer meer. Donderdag voordat we weg gingen werd ons namelijk verteld dat we moesten verhuizen. We konden nog 1 nacht in onze kamer slapen en moesten onze spullen voordat we vrijdag weg gingen ergens anders onderbrengen. Het duurde even voordat er een goede oplossing was zondagavond (wat wij eigenlijk al aan hadden zien komen, want ja, dat is wel een beetje zoals het hier altijd gaat.. uitstellen). Gelukkig hadden we na een uur duidelijkheid en slapen Claudia en ik nu bij Virginia in een ander gebouw. Sarah sliep twee nachten bij Ana en Joana en is nu naar huis vertrokken.
Gedurende het weekend lazen we op internet dat de staking vanaf maandag 8:00 's ochtends over zou zijn! Wij keken dus allemaal uit naar een 'normale' week in het ziekenhuis! Zo was er maandag weer een morning meeting voor het eerst in twee weken. Echter waren er natuurlijk nog geen bevallingen geweest dus alleen het hoofd van de afdeling zei wat. Daarna zag ik voor het eerst in 2 weken 'mijn' houseofficer Adwoa weer. We gingen naar de afdeling A3 die helemaal leeg was. Het is natuurlijk niet zo dat die om 9:00 uur al helemaal vol ligt. Het enige probleem voor mij is dat het team dat 'on duty' is patienten opneemt. Mijn team had vrijdag dienst en zij deden geen opnames vanwege de staking. Gedurende de afgelopen 3 weken hadden ze alle patienten die ze hadden al ontslagen. Gister zou mijn team rondes doen over de afdelingen om de patienten te bekijken, maar aangezien zij geen patienten hadden deden ze niets. Dus Adwoa zei mij dat ik maar naar de labour ward moest gaan want daar zouden wel bevallingen zijn. Ik heb daar een keizersnede gezien en ben vervolgens nog even mee geweest met Sarah naar de polikliniek. Daar was het echter zo druk dat er geen tijd was om ons dingen uit te leggen die in het Twi besproken waren. Dat was jammer. Toen ik gister vroeg naar de rest van de week vertelde Adwoa mij dat ze pas patienten opnemen voor hun team op vrijdag als ze dienst hebben. Op dinsdag doen ze normaal gesproken gynaecologische operaties, maar die zouden er dus ook niet zijn. Op woensdag zouden er ook geen rondes zijn, dus ik zou haar pas donderdag weer zien als mijn team de polikliniek doet.
Na het ziekenhuis ging ik gister met een aantal boodschappen doen. We zouden namelijk koken bij 4 amerikaanse meisjes die hier voor een engineer project zijn en een keuken hebben in hun kamer en daar met z'n allen eten en onze IFMSA contact personen uitnodigen. Eindelijk konden we iets met groente doen en geen rijst eten. We hebben pasta en bruschetta gemaakt allemaal onder leiding van Virginia die uit Italie komt! Het was heel lekker en we hebben een onwijs gezellige avond gehad!
Vandaag ben ik een uurtje later naar het ziekenhuis gegaan dan normaal, want mijn team zou er toch niet zijn. Daarnaast komen de meeste patienten voor bevallingen gedurende de ochtend. Toen ik er was hoefde ik niet lang te wachten tot de eerste bevalling. Helaas werd de baby dood geboren. Vrij snel was er een tweede bevalling van alweer een doodgeboren kindje. Ik vond dat wel heel heftig om te zien.... Je ziet bij vrouwen hier eigenlijk geen emotie als ze bevallen zijn, geen blijdschap, of verdriet, maar een van deze vrouwen toonde wel haar emoties en het was heel verdrietig om te zien. Zeker toen ik daarna zag wat ze met de baby's deden. Ze wikkelden ze in doeken waarin ze alle pasgeborenen in wikkelen en stopten ze plat gezegd in een vuilniszak. Die brengen ze dan naar de kelder van het ziekenhuis heb ik gehoord. Ik vond het heel vreemd dat ze de baby zo in een zak stoppen en dan die zak aan de bovenkant vasthouden alsof ze afval gaan weg gooien... Echt heel erg gek... Aan de ene kant had ik het toen een beetje gehad in het ziekenhuis, maar aan de andere kant wilde ik heel graag een levend geboren kind zien! Voor de volgende bevalling moest ik wel lang wachten, maar toen kwam de baby eindelijk. Eerst bewoog de baby niet en huilde ook niet dus ik vreesde voor alweer een doodgeborene, maar gelukkig begon ze toen hard te huilen.
Morgen ga ik maar weer naar de labour ward want daar is vaak wel iets te zien en dan donderdag poli en vrijdag naar huis als het goed is!! De tijd is onwijs snel gegaan, maar ik heb ook wel weer zin om naar huis te gaan! Groente eten, bruin brood, warme douche, lekker ruikende kleren, dat heb ik wel gemist! Wel heb ik het onwijs naar mijn zin gehad hier hoor! De andere stage studenten waren heel leuk en aardig, dus ik heb veel nieuwe mensen leren kennen, een hele leuke tijd gehad een mooie blik gehad in een Afrikaans ziekenhuis, bevallingen en keizersnedes gezien en veel van Ghana gezien. Al met al heb ik enorm genoten van deze ervaring!!
Liefs,
Pien
Gister is het er helaas niet van gekomen, maar vandaag zal ik jullie weer mijn belevenissen van de afgelopen dagen vertellen! Vrijdag gingen we heel vroeg (5 uur in de ochtend) op weg naar de botanische tuinen van Aburi. Dit was dik 3 uur rijden over enkele zeer hobbelige wegen. De tuinen waren niet bijzonder mooi vond ik, maar er waren wat bijzondere bomen waarover onze gids ons kon vertellen. In ieder geval was het er mooi groen en konden we even lekker uit de bus om de benen goed te strekken. Na de stop bij de tuinen vervolgden we onze weg naar de plek waar we gingen lunchen. Dit was aan een rivier die uit komt in het lake volta en hier zouden we de nacht van zaterdag op zondag ook slapen. Na de lunch moesten we nog 5 uur rijden naar onze accommodatie voor die nacht vlak bij de Wli falls. De wegen in dit deel van Ghana zijn heel slecht heb ik gemerkt want het was 5 uur hobbelen. Voordat de echte hobbeltocht begon moesten we nog wel de rivier oversteken. Er is een brug maar die zijn ze al 1,5 jaar aan het renoveren dus moesten we met de pont. Het was best een grote pont voor een heel klein stukje maar zo kunnen er lekker veel minibusjes tegelijkertijd op. Natuurlijk staat er dan een rij van wachtende auto's voor de pont en daar weten ze hier wel raad mee, want overal waren verkopers. Ik heb ze eerder bij tolhuisjes gezien langs de weg, maar hier waren het er zo veel, echt verbazingwekkend. Met hun goederen op hun hoofd gaan ze langs alle raampjes van alle voertuigen en vragen of je iets wil kopen. Ze verkopen nootjes, plantain chips (soort van banaan, maar niet zo zoet), gedroogde visjes, ander eten waarvan ik niet zo goed weet wat het is, water, ijsjes, zonnebrillen en ga zo maar door. Zeker als er een busje is met 'obruni's' komen ze daar allemaal op af. Op deze manier vermaakten we ons wel terwijl we daar stonden te wachten en kon iedereen zonder er moeite voor te hoeven doen koud water of iets dergelijks kopen.
Toen we rond half negen eindelijk bij ons hotel waren was iedereen best wel moe van de lange reis en het vroege opstaan. Slapen in het busje was namelijk wel erg lastig door de slechte wegen ;). Na een lekkere (wel ook hier koude) douche ging ik slapen in een heel lekker bed! De volgende ochtend zaten we half 9 alweer aan het ontbijt. Daarna liepen we vanuit het hotel zo naar het beginpunt van de wandeling naar de Wli falls. Er zijn twee watervallen. De hoge en de lage. Wij besloten ze allebei te bezichtigen. Naar de lage watervallen was het 45 minuten. Naar de hoge was het vervolgens nog een uur zei onze gids. Meestal loop ik wel snel en dus duurt het minder lang, maar dit uur was in het tempo van onze gids en die rende zo ongeveer omhoog! Het was duidelijk dat lang niet iedereen naar de hoge watervallen ging, want het pad had vaak hindernissen als omgevallen bomen of grote hoogteverschillen waardoor je echt moest klauteren. Daarnaast had ik alleen sneakers zonder enig profiel, dus dit maakte de wandeling een uitdaging ;). Eindelijk boven gekomen was iedereen bezweet door de hitte en vooral de vochtigheidsgraad. Een paar van ons gingen zwemmen, maar alle meisjes besloten te wachten tot de lagere watervallen, want door de wind hadden we het vrij snel koud met onze bezwete lichamen. De terugweg was dezelfde route die dus erg steil naar beneden liep nu. Daarna hebben we gezwommen bij de lagere watervallen wat heel chill was. Na de verfrissende duik hebben we wat gegeten in het hotel waar we die nacht hadden geslapen. Daarna zijn we weer op pad gegaan voor het eerste deel van onze terugweg. Wederom hebben we lekker een aantal uur gehobbeld in ons busje terwijl we genoten van de mooie natuur en zonsondergang achter de bergen. Aangekomen in ons tweede hotel waren wij een beetje teleurgesteld over hoe het eruit zag en wat we moesten betalen. We hadden namelijk al betaald de dag ervoor toen we daar hadden geluncht en zagen nu pas hoe het eruit zag. Iemand van hier regelt het telkens voor ons en hij was ook mee, maar we vonden het toch wel vreemd dat we zoveel moesten betalen voor een mini kamer met 2 extra matrasjes. Daarom vroeg ik hem hoeveel de prijs was voor een kamer en voor losse matrassen. We hebben met een groot deel van onze groep een discussie gevoerd waarbij het er uiteindelijk op neer kwam dat wij te veel hadden betaald. Daarom kregen we de volgende ochtend nog wat geld terug, wat natuurlijk erg fijn was :). Zondagochtend zijn we naar een 'beachclub' gegaan op 10 minuutjes afstand van het hotel. De club had een zwembad, volleybalveld, zitgelegenheden, zand en bootjes die voeren op de rivier. De naam 'beachclub' klopt natuurlijk niet helemaal, want het was niet aan zee en je kon niet echt de rivier in vanaf daar maar het was er wel heel lekker vertoeven. Eind van de ochtend hebben we nog een tochtje gemaakt met de boot over de rivier en na een lunch daar begonnen we aan onze terugreis.
Uiteindelijk waren we dan weer terug in Kumasi! Echter hadden Claudia, Sarah en ik geen kamer meer. Donderdag voordat we weg gingen werd ons namelijk verteld dat we moesten verhuizen. We konden nog 1 nacht in onze kamer slapen en moesten onze spullen voordat we vrijdag weg gingen ergens anders onderbrengen. Het duurde even voordat er een goede oplossing was zondagavond (wat wij eigenlijk al aan hadden zien komen, want ja, dat is wel een beetje zoals het hier altijd gaat.. uitstellen). Gelukkig hadden we na een uur duidelijkheid en slapen Claudia en ik nu bij Virginia in een ander gebouw. Sarah sliep twee nachten bij Ana en Joana en is nu naar huis vertrokken.
Gedurende het weekend lazen we op internet dat de staking vanaf maandag 8:00 's ochtends over zou zijn! Wij keken dus allemaal uit naar een 'normale' week in het ziekenhuis! Zo was er maandag weer een morning meeting voor het eerst in twee weken. Echter waren er natuurlijk nog geen bevallingen geweest dus alleen het hoofd van de afdeling zei wat. Daarna zag ik voor het eerst in 2 weken 'mijn' houseofficer Adwoa weer. We gingen naar de afdeling A3 die helemaal leeg was. Het is natuurlijk niet zo dat die om 9:00 uur al helemaal vol ligt. Het enige probleem voor mij is dat het team dat 'on duty' is patienten opneemt. Mijn team had vrijdag dienst en zij deden geen opnames vanwege de staking. Gedurende de afgelopen 3 weken hadden ze alle patienten die ze hadden al ontslagen. Gister zou mijn team rondes doen over de afdelingen om de patienten te bekijken, maar aangezien zij geen patienten hadden deden ze niets. Dus Adwoa zei mij dat ik maar naar de labour ward moest gaan want daar zouden wel bevallingen zijn. Ik heb daar een keizersnede gezien en ben vervolgens nog even mee geweest met Sarah naar de polikliniek. Daar was het echter zo druk dat er geen tijd was om ons dingen uit te leggen die in het Twi besproken waren. Dat was jammer. Toen ik gister vroeg naar de rest van de week vertelde Adwoa mij dat ze pas patienten opnemen voor hun team op vrijdag als ze dienst hebben. Op dinsdag doen ze normaal gesproken gynaecologische operaties, maar die zouden er dus ook niet zijn. Op woensdag zouden er ook geen rondes zijn, dus ik zou haar pas donderdag weer zien als mijn team de polikliniek doet.
Na het ziekenhuis ging ik gister met een aantal boodschappen doen. We zouden namelijk koken bij 4 amerikaanse meisjes die hier voor een engineer project zijn en een keuken hebben in hun kamer en daar met z'n allen eten en onze IFMSA contact personen uitnodigen. Eindelijk konden we iets met groente doen en geen rijst eten. We hebben pasta en bruschetta gemaakt allemaal onder leiding van Virginia die uit Italie komt! Het was heel lekker en we hebben een onwijs gezellige avond gehad!
Vandaag ben ik een uurtje later naar het ziekenhuis gegaan dan normaal, want mijn team zou er toch niet zijn. Daarnaast komen de meeste patienten voor bevallingen gedurende de ochtend. Toen ik er was hoefde ik niet lang te wachten tot de eerste bevalling. Helaas werd de baby dood geboren. Vrij snel was er een tweede bevalling van alweer een doodgeboren kindje. Ik vond dat wel heel heftig om te zien.... Je ziet bij vrouwen hier eigenlijk geen emotie als ze bevallen zijn, geen blijdschap, of verdriet, maar een van deze vrouwen toonde wel haar emoties en het was heel verdrietig om te zien. Zeker toen ik daarna zag wat ze met de baby's deden. Ze wikkelden ze in doeken waarin ze alle pasgeborenen in wikkelen en stopten ze plat gezegd in een vuilniszak. Die brengen ze dan naar de kelder van het ziekenhuis heb ik gehoord. Ik vond het heel vreemd dat ze de baby zo in een zak stoppen en dan die zak aan de bovenkant vasthouden alsof ze afval gaan weg gooien... Echt heel erg gek... Aan de ene kant had ik het toen een beetje gehad in het ziekenhuis, maar aan de andere kant wilde ik heel graag een levend geboren kind zien! Voor de volgende bevalling moest ik wel lang wachten, maar toen kwam de baby eindelijk. Eerst bewoog de baby niet en huilde ook niet dus ik vreesde voor alweer een doodgeborene, maar gelukkig begon ze toen hard te huilen.
Morgen ga ik maar weer naar de labour ward want daar is vaak wel iets te zien en dan donderdag poli en vrijdag naar huis als het goed is!! De tijd is onwijs snel gegaan, maar ik heb ook wel weer zin om naar huis te gaan! Groente eten, bruin brood, warme douche, lekker ruikende kleren, dat heb ik wel gemist! Wel heb ik het onwijs naar mijn zin gehad hier hoor! De andere stage studenten waren heel leuk en aardig, dus ik heb veel nieuwe mensen leren kennen, een hele leuke tijd gehad een mooie blik gehad in een Afrikaans ziekenhuis, bevallingen en keizersnedes gezien en veel van Ghana gezien. Al met al heb ik enorm genoten van deze ervaring!!
Liefs,
Pien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
